sabah alarm çalmadan uyandım. yatakta durup alarmın çalmasını bekledim. uyanık olup olmadığımı düşünüyordum. kalktım. şarkı dinledim. camdan baktım. okula gittim. eve geldim kahve içtim. tekrar okula giderken sanırım biraz heyecanlandım, koşmaya başladım. düştüm, kalçamı patlattım. canım çok acıdı. ben de insanım.
dusundum de, oyle bilgilenmisim ki bazen gereksiz bazen gerekli olarak, tum cevaplarimi database'den otomatik gonderip yuzyillik bir uykuya dalmayi istiyorum.
ayni sekilde oyle cok ve duzensiz beslenmisim ki bu sure icinde horgucten de beslenebilirim.