bugun dort kere gulme krizine girdim, temiz hava carpti herhal.
yolculugun son 2 saatinde resmen kanser oldum. pozitivist bir insanin gerzek bir relativistle (bir de felsefe ogrencisiyse ustelik) tartismasi kadar yorucu bir sey yok. boyle arabadan atlasam ayni hizla kosar, bir ton kalori yakar, kosmanin yorucu bir sey oldugunu filan ogrenirdim. iki saat boyunca soru sorup her dediginizi oraya buraya cekebilir mi bir insan? hic yorulmaz mi bunu yaparken? olacak is degil. soru sormak ne kadar kolay ya. iki duzgun cevap verebilmek asil zor olan. zaten bunu yapamadiklarindan dediginiz her cumlenin teker teker tum "harf"lerini soru haline getirip akil yaristirdiklarini saniyorlar, cok'cayip. ananinami ali sami diyesim geldi sonunda.
"dondum ki dondugum yerde degilim" demis enis batur. sahi oyle. subje yenilenince cevre de degismis sayildi. koku bir baska gibi, bilemedim ki?