a gentle reminder

inanılmaz bir performanstı, pretty girls make graves. hiç bu kadar uzun süre dinleyememiştim müziklerini. bi iki dinler değiştirirdim hep. bir iki de favori şarkıları vardı ancak benim için. ama, inanılmaz bi performanstı. daha içtenini görmedim nicedir. basçıları sıyırmış, acayip bi adam. günün adamı. adamı t-shirt satarken gördüm konser başlamadan, sakinsakin, sanki hayatı boyunca t-shirt satmış da bezmiş gibi. bir de sahnede. terleri üstüme sıçradı. bakakaldım adama. bi ara sahneden zıpladı, yanımdaki arkadaşımın ellerini tutup çırpmaya başladı. herkes korktu, onlar da çırpmaya başladılar. ama tüylerim diken, noluyorsa.
bişey daha var. ön grup, night canopy (seasick casanova ve tell me you been lying dinliyoruz hemen buradan). seattle'dan. nefislerdi. pretty girls make graves'in bateristi ve bir bayan, adını bilmiyorum. albümleri de yokmuş henüz, ama bir kayıtları elimde artık. bir süre vakit geçirebilirim bununla.

kahvaltıyı ben de seviyorum. evimde olsam, bin sene önce sahaftan falan alıp da okumadığım edebiyat dergilerinden birini kapar, rafinerine gider, bir ziyafet çekerdim. evet adı ziyafetti. kahvaltının. çok sevdiğim bir arkadaşım bunların hepsini benim için yapıyor gerçi. düşüncelidir. arasıra çok kızdırır fakat. mazereti de hazır, hep karım olacak değilmiş. ponpon.

muhteşem bir illustrasyon. psikolojik füg falan yaşamak istiyor insan, düşününce.